Altijd spannend die eerste weken: nieuwe collega’s, nieuwe omgeving, nieuwe systemen en nieuwe werkcontent. Bij wijze van spreken wreef ik in mijn handjes om aan de slag te gaan. Kom maar op met die nieuwe uitdaging, leerervaring en werklading. Na mijn eerste weken ben ik mind-blown (achterovergeslagen) en probeer ik mijn gedachten hier te delen waarom dit is.

Veel kennen het rumoer van het onderwijs wel. De drukte van onderwijs maken, geven, studentenvoortgang en alles wat er omheen gebeurd. Maar, deze rumoer ervaar je met liefde voor het vak en de wetenschap dat je bijdraagt aan de ontwikkeling en toekomst van studenten. Echter in de vakantie gebeurt er veel meer achter de schermen dan soms lijkt. Ik heb zelf het onderwijs mogen ervaren als student, docent en onderzoeker, maar in de laatste twee weken heb ik kennis gemaakt met processen tijdens de zomervakantie die gaande zijn om het onderwijs mogelijk te maken voor de start van het academische jaar.

In de planning en roostering wordt er gezorgd dat docenten en studenten op een zo prettig mogelijke manier onderwijs kunnen geven en volgen en probeer je af te stemmen op de behoefte van ieder in een onderwijsinstelling. Dit is een complexe taak waar je onder andere rekening houdt met beschikbaarheid, onderwijsaanbod, studentenaantal in een groep en faciliteitencapaciteit. Nu tijdens de corona situatie zijn er meer aspecten waar rekening mee gehouden moet worden, want in een lokaal waar voorheen 32 studenten in konden, zijn dat er nu misschien nog maar 8. En hoe zorg je ervoor dat studenten niet allemaal tegelijkertijd op de gang naar een ander lokaal moeten? Welk onderwijs geef je op locatie en welk onderwijs kun je digitaal aanbieden? Een heel nieuw perspectief op het onderwijs voor mij. Ik probeer hier zo goed als het kan in mee te denken, maar dan komt het woord geduld. Het nieuwe perspectief is zo allesomvattend dat je moet ervaren welke processen er gaande zijn en probeer je bekend te worden met het managingproces en ook het operationele gedeelte van onderwijslogistiek.

Gelukkig krijg ik de tijd om hierin te ontwikkelen en mag ik mijn eigen vaardigheden gebruiken tijdens het samenwerken met nieuwe collega’s. Voor nu voel ik mij zeer op mijn gemak om deze vaardigheden in te kunnen zetten en dat mijn collega’s meedenken welke werkzaamheden uitgevoerd kunnen worden die passen bij mijn skills-set. Toch blijf ik gretig om nieuwe dingen te leren en wil systemen zo snel mogelijk uitpluizen en kunnen gebruiken. Maar het jaar is net begonnen en onderwijslogistiek gaat het hele jaar door en is niet op één moment te leren en toe te passen. Ik krijg de ruimte en tijd om mezelf te ontwikkelen de komende tijd, want ontwikkelen is een belangrijk thema binnen onderwijs en onderwijslogistiek. Daarom blijft mijn thema de komende tijd: geduld.

Dorinda